تبیین عوامل اجتماعی- سیاسی موثر بر امنیت شهر تهران

یکی از مهمترین و پیچیده­ترین تحوّلات اجتماعی جهان در نیم قرن اخیر توسعۀ شهرنشینی است. فرایند شهرنشینی در کشورهای در حال توسعۀ به طور کلّی و در ایران به طور اخص به دلایلی چند روندی شتابان به کلان شهری و قطبی شدن منجر شده است. رشد شتابان شهرنشینی و ظهور کلان شهرها عواقب و پیامدهای متفاوتی را به دنبال داشته و با آسیب های شهری متعدّدی همراه شده است. این پیامدها و عواقب چه در ایران و چه در سایر کشورهای جهان باعث شکل­گیری کانون ­های بروز ناهنجاری و جرائم اجتماعی در شهرها شده و زمینه بروز ناامنی ­های متفاوت شهری را فراهم آورده است. در این بین کلان شهر تهران نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد و بصورت های مختلف از ناامنی ناشی از تحولات صورت گرفته در دهه های اخیر و همچنین مسائل طبیعی رشد شهرها رنج می برد. در این راستا برای شناخت عوامل موثر بر ناامنی شهر تهران مطالعات کتابخانه ای و میدانی در این زمینه انجام شده است و عوامل موثر در ناامنی شهر تهران در قالب شش بخش تمرکز، موقعیت طبیعی و جغرافیایی، جمعیت و مسائل اجتماعی، مسائل اقتصادی، مسائل فیزیکی، ترافیک و خطوط ارتباطی که هر یک به چهار متغیر یعنی مجموعاً 24 متغیر تقسیم شده در قالب پرسشنامه در سه منطقه (یک، شش، دوازده) توزیع شده است که نتایج حاصله نشان دهنده تفاوت دیدگاه شهروندان در مناطق مورد مطالعه نسبت به شاخص های موثر بر ناامنی شهر تهران دیده می شود. در این راستا، تحقیق حاضر بر آن شده است؛ با تبیین رویکردی جدید به بررسی عوامل موثر بر ناامنی شهر تهران از دیدگاه شهروندان بپردازد.